☝️ Das Wichtigste in Kürze
Interpretation
Der Songtext
Too Beautiful for Words von
Christina Aguilera beschreibt das Gefühl, das die Sängerin hat, wenn sie von ihrem Geliebten gehalten wird. Sie sagt, dass es schwer zu beschreiben ist, wie sie sich fühlt, es ist wie Schmetterlinge im Bauch und sie hört wie Wiegenlieder. Es ist so kostbar und wunderbar, dass es keinen Namen hat.
Die Sängerin sagt, dass es zu schön für Worte ist, wie eine Symphonie in ihrem Inneren. Sie kann es nicht leicht nehmen und bittet den Zuhörer, ihr stilles Herz zu hören.
Sie versucht ihre Liebe auszudrücken, aber ihre Lippen sind versiegelt. Nur Violinen und ihre Unschuld können zeigen, wie sie sich fühlt. Sie hört sie wieder am Ende des Tages und ist tränenreich, wenn sie sich verabschieden. Es gibt nichts, was sie sagen kann.
Die Sängerin singt, dass sie unzählige Male versucht hat, diese Liebe auszudrücken. Wenn es so tief geht und so süß schmeckt, ist es nicht einfach zu definieren.
Der Songtext betont immer wieder, dass diese Liebe zu schön für Worte ist und wie eine Symphonie in ihr klingt. Sie kann es nicht leicht nehmen und bittet den Zuhörer erneut, ihr stilles Herz zu hören.
Der Text endet mit einigen La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La-La